من کــــــنارت هستم

گـــــاهی دل آدم چه ســـــاده گرم می شود
به یک دلخــــوشی کوچـــــک
به یک احوالپرسی ساده
به یک دلــــداری کوتاه
به یک " تکان سر " یعنی تو را می فــــــهمم 
به یک گــــوش دادن خالی ، بدون داوری !
به یک هـــمراهی شدن کوچک
حتی به یک هــــــمراهی کردن ممـــــتد آرام
به یک پرسش : " روزگـــــــارت چگونه است ؟ "
به یک دعوت کوچــــک به صرف یک فنــــــجان چای !
به یک وقت گذاشتن برای تــــو
به شنیدن یک " من کــــــنارت هستم "
به یک هــــدیه ی بی مناسبت 
به یک " دوســـتت دارم " بی دلیل 
به یک غافلـــــگیری ، به یک خوشـــــحال کردن کوچک 
به یک نــــگاه 
به یک شـــــاخه گل
دل آدم گاهی چه شـــــاد است
به یک فهمیده شدن درســـت !
به لبـــخند !
به یک ســــلام !
به یک تـــــعریف، به یک تایید، به یک تبریک 
و ما چه بی رحمانه این دلخوشـــــی های کوچک
و ساده را از هم هم دریــــغ می کنیم 
و تمام محبت و دوســـــت داشتن مان را گذاشـــته ایم کنار 
تا به یک باره هـــمه آنها را پس از مرگ نثار هم کنیم .